Şu halde Resulullahın getirdiği gerçekler doğrunun kendi ise
Ve belirtilen bu gerçeklerden anlaşılıyor ki, onların inanmamasına sebep, mucize ve âyetleri görmemeleri değil, bilâkis Allah'ın yalanlayanlar hakkında koyduğu bir
kanuna göre cereyan eden ve insanın, hayır ve şerre kabiliyetli, iyi
ve kötüye müsait olarak yaratılmış olmasıdır. Yol üzerinde kısaca
Yûnus peygamberin kıssasına temas ediliyor. Azabın gelip çatmasına kısa bir müddet kala Yûnus peygamberin kavminin kendisine inanması ve böylece azaptan kurtulmaları zikrediliyor. Bununla, olabilir ki, yalanlayıcılara vakit geçmeden önce fırsatı değerlendirmeleri anlatılmak isteniyor. Neticede bütün bu kıssalardan varılan sonuçla ilgili kısa bir özet verilerek mevzu son buluyor. Şüphesiz ki, Allah'ın kanunu geçmişleri içine almış gitmiş ve gelecekler
için de geçerli olarak durmaktadır. Yalanlayanların sonu azap ve helak ile bitmıştır.
Gerek peygamberler ve gerekse onlara inananların
sonu da hep kurtuluş ile neticelenmiştir.
Şu halde Resulullahın getirdiği gerçekler doğrunun kendi ise
ve asla şüphe söz konusu değilse neden bir takım kimseler hâlâ yalanlamakta ısrar ediyorlar?
Hangi sebebe dayanıyor bunların ısrarı?
Bunun sebebi açıktır.
Allah'ın bir kanunu vardır. Kim ki hidayet
vasıtalarına sarılmazsa hidayete eremez...
Kim de basiretini nura karşı açık tutmazsa elbette ki, nuru göremiyecektir. Kim alıcı verici
cihazlarını çalıştırmaz da atalete mahkum ederse elbette ondan faydalanamıyacak ve vazifesini yaptıramayacaktır.
Neticede varılacak sonuç dalâlettir.
Onların önünde ne kadar âyet ve delil bulunursa Bulunsun yine de dalâlete düşeceklerdir, zira o âyet ve delillerden faydalanamıyacaklardır. Bu durumda Allah'ın emri tahakkuk edecek ve kanunu ilâhi tecelli edecektir:
"Doğrusu Rabbinin söz verdiği azabı hak edenler, can yakıcı azabı görene kadar kendilerine her türlü âyet gelse bile îman etmezler.
Şu halde onların imanı fayda vermez kendilerine o zaman. Çünkü can yakıcı azabı görünce inanmak isteğe bağlı bir inanç değildir.
çilt-8sa-61
kanuna göre cereyan eden ve insanın, hayır ve şerre kabiliyetli, iyi
ve kötüye müsait olarak yaratılmış olmasıdır. Yol üzerinde kısaca
Yûnus peygamberin kıssasına temas ediliyor. Azabın gelip çatmasına kısa bir müddet kala Yûnus peygamberin kavminin kendisine inanması ve böylece azaptan kurtulmaları zikrediliyor. Bununla, olabilir ki, yalanlayıcılara vakit geçmeden önce fırsatı değerlendirmeleri anlatılmak isteniyor. Neticede bütün bu kıssalardan varılan sonuçla ilgili kısa bir özet verilerek mevzu son buluyor. Şüphesiz ki, Allah'ın kanunu geçmişleri içine almış gitmiş ve gelecekler
için de geçerli olarak durmaktadır. Yalanlayanların sonu azap ve helak ile bitmıştır.
Gerek peygamberler ve gerekse onlara inananların
sonu da hep kurtuluş ile neticelenmiştir.
8-çilt-59-s
Şu halde Resulullahın getirdiği gerçekler doğrunun kendi ise
ve asla şüphe söz konusu değilse neden bir takım kimseler hâlâ yalanlamakta ısrar ediyorlar?
Hangi sebebe dayanıyor bunların ısrarı?
Bunun sebebi açıktır.
Allah'ın bir kanunu vardır. Kim ki hidayet
vasıtalarına sarılmazsa hidayete eremez...
Kim de basiretini nura karşı açık tutmazsa elbette ki, nuru göremiyecektir. Kim alıcı verici
cihazlarını çalıştırmaz da atalete mahkum ederse elbette ondan faydalanamıyacak ve vazifesini yaptıramayacaktır.
Neticede varılacak sonuç dalâlettir.
Onların önünde ne kadar âyet ve delil bulunursa Bulunsun yine de dalâlete düşeceklerdir, zira o âyet ve delillerden faydalanamıyacaklardır. Bu durumda Allah'ın emri tahakkuk edecek ve kanunu ilâhi tecelli edecektir:
"Doğrusu Rabbinin söz verdiği azabı hak edenler, can yakıcı azabı görene kadar kendilerine her türlü âyet gelse bile îman etmezler.
Şu halde onların imanı fayda vermez kendilerine o zaman. Çünkü can yakıcı azabı görünce inanmak isteğe bağlı bir inanç değildir.
çilt-8sa-61
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder