Huseyin Sasmaz
K â b (R.A.) diyor ki; Resulullah'ın yanına varıp selâm verdiğimde yüzü sevinçten parlıyordu. Bana : "Annenden doğduğun
günden buyana en hayırlı gününü müjdelerim" buyurdu. Ben bunun üzerine : Bu müjde sizden mi, yoksa Allah nezdinden mi ey Allah'ın yüce peygamberi, dedim. O, hayır, Allah nezdinden, dedi. Ama
yüzü parıl parıl parlıyordu. Zaten onun yüzü, sevindiği zaman apaydınlık olurdu. Tıpkı bir ay parçasına dönerdi. Ve biz, sevincini yüzünün parlaklığından farkederdik. önüne diz çöküp oturunca dedim
ki: "Ya Resulallah, ben tevbemin kabul edilmiş olmasından dolayı bütün malımı Allah ve Resulullah uğruna sadaka edeceğim." Bunun
üzerine : "Malının bir kısmını kendine ayır. Böylesi senin için daha
hayırlı olur" buyurdu. Bu defa dedim ki: "Ben kendim için sadece Hayber'deki payımı ayınyorum." Ve devam ettim : "Allah beni sadece doğruluğumdan dolayı kurtardı. Hayatta kaldığım müddetçe de
asla doğru söylemekten şaşmayacağım. Allah'a and içerim ki, doğru
sözlülükten dolayı Allah'ın hayır ihsan ettiği kimselerden
benim. Vallahi Resulullah'a söz verdiğim o günden şu ana
kelime yalan söylemedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder