I — Şüphesiz, insanı hayvanlar âleminden ayıran en yüce insanî özellik inançtır. Çünkü inanmak insanın terkibini ve organik yapısını hayvanın terkibinden ve organik yapısından ayırır. Çünkü inanmak sayesinde insan, insan olmuş ve bu güzel sureti kazanmıştır.
Hattâ en büyük mülhitler ve en aşırı materyalistler bile en sonunda inanmanın insanın belli başlı özelliklerinden birisi olduğunu ve
inanmakla insanın hayvandan tamamen ayrıldığını kabul ve itiraf etmişlerdir...
Bunun İçindir ki. medeniyetin zirvesine ulaşan insanlık âlemini birbirine bağlayan yegane bağ akide olmalıdır.. Çünkü insanı hayvandan ayıran ve ona insanlık hüviyetini veren en büyük özellik
inançtı, insanların birleşme noktasını elbette ki, insanla hayvanın müşterek olduğu bir özellik teşkil edecek değildir.
Toprak, arazi, mera, hudut, menfaat gibi insanla hayvan arasındaki müşterek mıntıkayı teşkil eden hususlar üzerinde birleşmez elbette insanlar... Ayrıca kan, soy, aşiret, kavim, cins, ırk. renk ve dil gibi unsurlar üzerinde de insanları birleştirmek mümkün değildir. Çünkü bütün bunlarda hayvanlar da insanlarla müşterektirler. İnsanla hayvanı birbirinden ayıran çizgi sadece akıl ve kalble ilgili şeylerdir.
II — Akidenin insanı hayvandan ayıran özelliklerle başka noktadan da ilişkisi vardır. Bu nokta irade ve seçme noktasıdır. Her fert en azından inanacağı şeyi kendisi seçer. Akıl ve buluğ çağına erişince herkes dilediği inancı seçebilir. Böylece de insanın içinde yaşayacağı toplumun şekli bu seçme ameliyesi ile ferdin kendi isteğine bağlı kalır. Kendisi benimseyeceği ve hayat düsturu olarak kabul
edeceği siyasi, sosyal ve ekonomik doktrinini yine hür olarak bizzat kendisi seçer.
Ama bir kişi ne kanını değiştirebilir, ne soyunu değiştirebilir, ne kavmini ne de cinsiyetini.. Doğmak istediği arazi parçasını seçme kudreti de mevcut değildir. Dilini konuşmak istediği toplum içinde
seçebilme imkanı yoktur. Ve daha ne kadar cahiliyet esasları varsa hiç birisinde tam olarak kendisi seçme yetkisine sahip bulunmamaktadır... Bütün bunlar daha kendisi yeryüzüne gelmeden evvel olan şeylerdir. Bu konuda ne onun fikrine baş vurulur ne de onunla müşavere edilir. İster sevsin ister sevmesin zorla kabul ettirilir.
Dünya ve âhiretteki menfaati veya sadece dünyadaki menfaati kendisine zorla kabul ettirilen bu hususlardan birisine dayanacak olursa onun
irade ve hürriyeti kalmaz. Ve böylece onun insanlık değerlerinin en
önemlisi olan irade ve seçme hürriyeti elinden alınmış şeref ve haysiyeti ayaklar altına alınmış olur. İnsanı diğer canlılardan ayıran organik yapısı ve terkibini teşkil eden kaideler çiğnenmiş olur.
İnsanın insanlığına hürmet edip onu korumak ve Allah'ın insanoğluna verdiği şeref ve haysiyeti muhafaza etmek İçin islam her ferdin rahatça ve kendi irade ve ihtiyarı ile seçebileceği inanç sistemini islâm cemiyetinin temel kaidesi yapar... Ve bu kaideye dayanarak her fert geleceğini kendisi tayin eder. İnsanın kendi elinin eseri olmayan ve kanaati alınmadan vuku bulan ve değiştirebilmesi
de imkânsız olan zaruri faktörleri ortadan kaldırır. İnsanın hayatı boyu yaşayacağı geleceğini belirten cemiyet tarzını ana birlik noktası olarak kabul eder.
III — Cemiyetin akide esası üzerine oturup diğer zaruri bağlar ve faktörler üzerine oturmamasının sonucu olarak her kese açık bir insanlık âleminin ve cemiyetinin ortaya çıkması mümkün olur. Bu
topluma giren her fert aynı sancağı taşıdığı halde değişik renkten,
dilden, kavimden, kandan soydan, diyardan ve vatandan olabilir.
Herkes kendi isteğiyle gelir bu siteye. Hiç kimse engelleyemez onu.
Hiç bir engel dikilmez karşısına... İnsanın yüce insani değerLerinin dışında yapmacık hiç bir hudut dikilmez Önüne... Ve bu cemiyete
bütün insanlığın enerjisi karışır ve özellikleri girer.. Bütünü bir potada toplanarak beşer cinsinin bütün özelliklerini taşıyan, renk, kan,
ırk, soy ve toprak gibi engeller yüzünden hiç bir kabiliyete kapısı kapatılmayan yüce bir insanlık medeniyetini kurmak için birleşir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder