mi?de. Onlar günahkar müfterilerin hepsine iner. Bunlar şeytanlara kulak verirler, çoğu yalancıdırlar.
Araplar arasında kahinler mevcuttu. Bunlara cinlerin haberler
ulaştırdığına inanırlardı. İnsanlar bunlara koşar ve peygamberliklerine hükmederlerdi. Halbuki bunların pek çoğu yalancı idiler.
Bunları kabullenmek evham ve hayalden de Öteye götürür. Bunlar
hangi halde olurlarsa olsunlar hiç bir zaman, hidayete de çağırmazlar, takvayı da emretmezler, imana rehber olmazlar. Halbuki Resulullah bu Kur "an ile insanları doğru yola davet etmektedir.
Onlar Kur'an dan bahsederken zaman zaman; O şiirden başka
bir şey değildir derler. Peygambere de şair derler. Bununla beraber
bu sözü Kur'an a yöneltmelerinde de hayrete düşmekteydiler. Bu
sozün cihanda bir benzeri olmadığını; kalbleri tesir altına alıp, iradelerine, redde imkan bırakmayacak bir şekilde nasıl hakim olduğunu çok iyi biliyorlardı.
Kur'anı Kerim, bu sûrede, bu gibi düşüncelerde olanlara'sarahaten açıklamıştı ki. Muhammed (A.S.) ve Kur'an'ın yolu ve usulü, sairlerin ve şiirin yolu ve usulü ile asla mukayese edilmez. Kur'an insanları apaçık ve dosdoğru bir yolda, belirli bir gayeye doğru
sevk etmektedir. Peygamber (As.) de bugün bir söz söyleyip yarın onu bozan, heva ve hevesine değişen, nefsi temayüllerine uyan
bir kimse değildi. O bir davette ısrar, bir akidede sebat, hiç bir eğrilik bulunmayan yolda İlerlemekteydi. Şairler hiçte böyle degİllerdi.
Onlar çok fazla değişen his ve temayüllerle temayüz etmişlerdir. Hislerine tabidirler ve bu duyguları onları istedikleri yola çevirir. Bir
şeye bir an İçin siyah, bir an da gelir ki beyaz derler. Hoşnutluklarında bir söz söylerler, kızınca da onun aksini iddia ederler. Hem onlar
duygulanyle hareket eden, bir hal üzere durmayan kimselerdir.
Onlar hakkındı su da söylenir, hayal hanelerinde alemler kurarlar ve o alemde yaşarlar. Hayallerinde bir takma İşlere ve neticelere
karar verirler, hakikatlerle başbaşa kalınca mütessîr olurlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder